kımıltısız kasırga

önce adama baktı

ardından masadaki çatala

delik deşik bir tekneyle

büyük okyanusu geçmeyi düşünecek kadar

gerzek herife



cafe terminus'un önünde

çalıntı bir güneş

soğuyan parmaklarını

paltosuna sokarken

midesini bulandırıyordu

ne çok sevmiştim bu herifi

düşüncesi bile



o sahte gülüşü

ortam yumuşatmaya çalışan

şirinlik halleri

masadaki bıçağa baktı

ve adamın

acaba hangi gözü

niyetine

sertçe

peynirli böreğe



eğer ardında bir karakutu bırakacak olsaydı geleceğe

son sözleri



"aldığın her soluk...

pişmanım, bu an'ı ertelediğime"