toza düşen yağmur damlaları

şu

paramparça gökyüzünde

doğan güneşi ilgisizce izleyen

karganın eşelenmesiyle

karışıyor her şey

hafifçe giyiniyor

bir portakal kadar turuncu

sanki hiç soyunmayacakmış gibi

sanki hiç çıplak kalmamış gibi

kaybolacak kadar kalabalık

insanların içinde

bir şeyler anlatmak için

kımıldayan dudakları

sarsılıyor

boş yere

bense

terk edilmiş

bir leylek yuvası kadar sağlamım

tel tel dökülüyor

samanlarım

ne zaman sert bir rüzgar çıksa

elektrik tellerinin üstünden

yeryüzüne