aşkın gözyaşı

yok

seni düşünmüyordum

salonda adını bilmediğim

haftada bir kez su vermem gerekiyordu

saksıdaki ikide bir küsen bitkiye

hayranlıkla parmaklarıma bakıyordum 

tanrım dedim

bu ne muhteşem bir bilmece

burnumu karıştıracak daha iyi bir alet bulamazdım

ingiliz anahtarı gibi hem de

seviye

seviye

mektup yazacaktım

hala kafamda didiştiğim hayallere

dostlarım

sevgililerim

annem

babam

kızkardeşlerim

abim

halam

teyzem

hiyerarşi benim için önemlidir

baktım son sıradaki bana benzeyen herife

"lan dedim

lan ne bu hal"

öfkeyle

üstü başı temiz olmalı insanın

toplum benim için önemlidir

dünyayı yok edecek o kırmızı düğmeye

basardım tereddütsüz

ama önce

son bir yudum

şekersiz

koyu bir kahve