o anda

 

ters yüz edilmiş

bir duygunun

eprimiş yerlerini

onarıyordum

sımsıkı bir düğüm gerekti

son bir nokta

her nasılsa 

acımasız bir acem borusu

düşer herkesin ayak uçlarına

ağıldaki kovaya

kovadaki suya

sudaki hayata

elbette yansır bulutlar

aralık bulup bir pencerenin

aralığında  

dedin ki

tam o anda

rüzgara aldanan tozlar gibi

kayıp gitti bir araba

ardından

hışırdayıp durdu çam ağaçları

sanki hiç kimse geçmemiş gibi

hiçbir şey geçmemiş gibi

kala kaldı trenler otobüsler

kımıldayan dudaklarının arasında

şunun şurasında ne kaldı, dedin

ne kaldı bir adımdan sonra

senin ardından çok konuştular

bir köpek havladı

sonra diğerleri

bak kimse kalmadı yolda

son bir kez baktım pencereden

ve son bir kez daha

ayaklarımı uzattım

üstümde bir battaniye

camda yansıyan yatak

ve bir şeyler

bir şeyler vardı

rahatsız eden

uykuya ramak kala

kimse bulmasın diye beni

adını değiştiriyordum

şehirlerin

ülkelerin

bir su yosunu kadar zarif

hafifçe salınıyordum

dalga

dalga