bir kart atacak yalnızlığına

kahvaltıyı hazırlarken
eski bir alışkanlıkla
kaldıracaksın ikinci tabağı
gitmiş olacak
cesaret edemeyip telefona
bir kart atacak yalnızlığına

gardıropta mavi eteğine uzanınca
bir boşluk göreceksin
sallanacak birkaç askılık
yokluğu doldurulamayacak biri daha
gitmiş olacak
cesaret edemeyip adını anmaya
yalnızca bir cümle
"sevmek bu kadar eziyet vermemeli bir insana"
bir kart atacak yalnızlığına

yağmur yağacak
ve lanet işine gideceksin
sana hediye ettiği eşarp boynunda
elinde şemsiyen
kokusu hala burnunda
yanlış bile sayılmaz,diye düşüneceksin
onun yanlışlarının yanında
sesini özleyeceksin
bir kart atacak yalnızlığına

belki odur heyecanıyla
açtığın her telefonda
aynı hayal kırıklığı
sıkıştırıyor kalbini
paramparça ses kırıntılarıyla
geçiştiriyorsun
anneni
babanı
dostlarını
başka seçeneği yok
her zamanki gibi dönecek nasılsa
oyalanmak için tırnaklarına oje sürerken
ya da boyarken saçlarını
bu renk daha çok yakıştı sanki sana
eğer bu sefer gerçekten kaybettiysen, fikri
sonsuz bir an yaratıyor acında
ama korkma
o kadar kötü ayrılmadınız
bir kart atacak yalnızlığına