nedense biz seninle hep böyle

bir başkası da konuşsa olurmuş gibi ikimizin yerine

ne giysem derdinden çok

ya da ne yesek

kalabalık bir caddenin

yapıştırırken suratlarımızı

aşk dedikleri sarmaş dolaş

kolların

bacakların

dudaklarımızın yetişebildiği

her deliğe

ne olacak bu gökyüzünün hali

önce etleri mi yoksa yeşil fasulyeleri mi yemeliyim

kararsızlığımın

o orta yerinde

peçeteyle göz yaşlarımı

sümüğümü

sile

her biri tek tek acıymış

dilime vurmadan duramıyorum

o kadar enfes ki

jülyen kestiğin o biberlere söyle

insan denilen

o büyük yalnızlık

duraklarda bir şeyleri bekliyor

bir şeyleri bekliyor dua eden kadın

yalnızca çocuklar

ne kadar ciddi dursak da

umursamıyor bizi

her nedense

otobüslerdeki

uçaklardaki

gemilerdeki

onca yolcu

sanki gerçekten gidecek

bir yer varmış gibi

çok

ama çok hayvanız

aslımıza dönmek istiyoruz

lütfen allaha söyle

kaptanbudane