kaybettiğin kadar varsın

kaybettiğin kadar varsın bu hayatta

dışarıda yağmur yağıyormuş

seni çağırıyormuş sokaklar

kendini anımsıyorsun

insanlar yağmurdan kaçıştıkça

öyle güzel bir uyku çökmüş ki gözkapaklarına

hamaktaki o yalnız budala

bir defne gölgesi olabilir ancak bu

bir de sana şiir yazmak isterdim

ama o kadar kalabalık ki şu aralar başım

dalıp duruyorum bir hayalden bir rüyaya

yolculuk hazırlığı bir bavul

duruyor yatağın yanında

biri bir şey mi demiş bir şeyler mi söylemiş

arkadaşlar

eski sevgililer

annen

baban

kız kardeşin falan

isim şehir oynar gibi

söyleyecek uygun bir şeyleri bekliyorsun

kapatmış karşı taraf 

ama

telefonun ahizesi duruyor hala kulağında

kaybettiğin kadar varsın bu hayatta 

dışarıda yağmur yağıyormuş

seni çağırıyormuş sokaklar

kendini anımsıyorsun

insanlar yağmurdan kaçıştıkça