hayat

hayat bazen öyle anlamsızdır ki

oscar heykelleriyle donatsanız bile duvarlarınızı

ölürsünüz 

sehpaya uzattığınız ayağınızdan biri düşmüştür

üstünüzde yıpranmış ropdöşambr

yıllar geçer

kimsenin ruhu duymaz

her şey küle dönüşür ardınızdan

neyi ne kadar kazanmışsanız

bir o kadar da kaybetmişsinizdir

bir conta için

nalbur nalbur dolaşırsınız

bir şeyler eksiktir hep

hayat bazen öyle anlamsızdır ki

açık denizde

altı metrelik dalgaların savurduğu

küçük bir teknede

telefonunuz çalar

karınızdır

sevgilinizdir

arkadaşınızdır

sütlü incir tatlısının tarifini ister

bağırırsınız

üstüne!

üstüne, dedim

üstüne!

bu da son sözlerinizdir

filozof olmanıza gerek yoktur

işte böyle geçirirler gibisinden
yumruk yaptığı eline
avuç içiyle vurup
şaklatmasını fazla önemsemeyin

ama
bu da

kapak olur

arkanızdan