ikimizden biri

anlamsız gözlerle
bakıyoruz birbirimize

birisi
intihar bombacısı olduğunu haykırsa
rahatlayacağız

içim rahat
söyleyeceklerimi tamamlamadan
şimdi dağılabiliriz paramparça yeryüzüne

söylemek istediğim

söylemek istemediklerimin içinde

yatakta
sol tarafına uzanmış yatıyorsun
kırık bir bebek gibi
dokunsam
ağlar mısın o yazki kadar derin
bakmadan yüzüme

akıntıyla yeryüzünü dolaşan
bu hüzün dalgasının içinde

bir savruluştan başka nedir insan

kahve içerken bir kafede

göz alışkanlığı

denize inen kalabalığın

peşinde

sımsıkı sarılıp kaybolurken

bir başkasının bedeninde

gözün

gözümün içinde

ne kadar da güzel

bir sözcükten

duvarın çatlağından görünen

hafifçe düşmek bir tüy gibi

kıyamet sonrası bir şehre

diğeri mutfağa doğru ilerlerken

önce kim çekecek

ayrılık hançerini

incecik bir kan sızarken

mutfak tezgahından

yeryüzüne

ayrılık acısından

yabancı bir gezegene 

oradan yalnızlık burgacına kapılıp

döne

savrula

geçiştirmeye çalışırken dostlarını

telefonda

sokakta

birkaç kırık dökük cümleyle

tüm söylediklerin

istikrarlı bir yalan

kendini tanıştırmadın

benimle daha önce