unut sen de beni

bekliyordum bu gemide

bu arabada

piknik yerinde

yüzümde beni rahatsız eden

bir gülüş

herkes 

bildiğin gibi

dağılıp duruyoruz

her bir yere

gitmek de

kalmak gibiymiş

birkaç kez yeltendim

gitmeye

çocukların topla

mücadelelerini seyrediyordum

pencereye konan güvercini

ardından pencerelerde

bir görünüp kaybolan

kadınları

erkekleri

labirentteki

kıvrımlarımızı

bir düşünsene

sırtımı verdiğim duvarın

hemen üstünde

saksıdaki mavi zambağı

suluyor yaşlı kadının biri

bir ölüm alıştırması

bir lanet

uyurken

başında vızıldayan

bir sivrisinek

yaşam dedikleri

bir karşılığımız bile yok

geçiştiriliyoruz anılarla

durmadan

bir başkasının

dilinde

şakağımdan akan terin

dudağımda seğiren

hafif bir gülümsenin

yaprakları ol

ben seni böyle unuttum

unut sen de beni

öyle