biliyorum

dünü biliyorum

tükürür gibi

konuşuyorum hâlâ

sokakta

evde

kafede

 suratına

yarını biliyorum

kımıltısız duruyor

kentler

ülkeler

kıtalar

bir buz çölünün ortasında

bu köprü diyorum

bu köprü

bu yol

şu gördüğün yıldızlar

sonsuza kadar kımıldamadan

seninle benim aramda

ulaşmak için

tutunmak gerek

bir daldan

bir dala

biraz sabır gerek

ormandan çıkıp

o engin çayırlara

ağaç kovuğunu

terk ederken

gökdelenlerdeki

mağaralara

sıradan bir konuşmanın bile

her sözcüğünde

art niyet ararken

emek vermek gerek

her ayrılığa