sahil kasabası

bir çitin üstünden atlar gibi
sıçramakla
düşmek arasındaki
o yerde
bir elini
dayamışsın
tahta direğe

ceplerinden
çaldığın eriklerin
dökülüyor
birkaçı
yemyeşil
yere

ağzında kocaman bir sevinç çığlığı
gözlerinde çırpınan güneş
batacak birazdan
tarlaların uzandığı
o en uzak
bataklığın içinde

ensende
mısırlılardan
fenikelilerden
ibranilerden
kalma bir akdeniz rüzgarı
akşamın son tozlarını süpürüyor
sürüklüyor esir gemilerini
oradan mahalle çeşmesine doğru
gittikçe artan bir şiddetle
yokuş aşağı bir gevşeklikle

sense
hala orada

bir çitin üstünden atlar gibi
sıçramakla
düşmek arasındaki
o yerde
bir elini
dayamışsın
tahta direğe